Geschiedenis van Slaap 9
Net als ons slaap-waak-ritme verandert in een cyclus van 24 uur, verandert ook ons lichaamstemperatuur in een cyclus van 24 uur. In de jaren 50 van de vorige eeuw heeft Colin Pitendrigh hier een verband in proberen te vinden.
Geschiedenis van Slaap 10
In 1958 toonde William Dement aan dat katten net als mensen duidelijk slaapstadia doormaken tijdens hun slaap. Dit maakte het mogelijk om katten als model voor menselijk slaap te gebruiken.
Geschiedenis van Slaap 11
In 1962 startte Siffre te experimenteren met circadiane ritmes (ritme met een cyclus van 24 uur) door ondergronds te gaan leven gedurende twee maanden om de invloed van daglicht op bijvoorbeeld ons slaap-waak-ritme te bestuderen.
Geschiedenis van Slaap 12
Het obstructieve slaap apneu syndroom (OSAS), een ziekte waarbij iemand in zijn slaap steeds wakker wordt omdat zijn adem kort stokt, is voor het eerst beschreven door de engelse schrijver Charles Dickens in 1835 en niet door een arts. In zijn boek The Posthumous Papers of the Pickwick club beschrijft hij Joe, een man die overmatig slaperig was, last had van overgewicht en snurkte. OSAS werd daarom vroeger het Pickwick syndroom genoemd.
Geschiedenis van Slaap 14
Net als Jean Jacques d'Ortous de Mairan bestudeerde Carolus Linneaus in de 18e eeuw de biologische ritmes van planten. Ook planten vertoonden volgens hem een slaap-waak-ritme; zij openden en sloten hun bladeren op bepaalde momenten van de dag.
Geschiedenis van Slaap 15
Onderzoekers Davy en Ogle observeerden in 1856 veranderingen in lichaamstemperatuur gedurende 24 uur. Zij gingen ervanuit dat biologische ritmes zoals deze temperatuursschommeling, maar ook ons slaap-waak-ritme altijd hetzelfde zijn en niet gevoelig zijn voor invloeden van buitenaf. Tegenwoordig weten we dat dit soort ritmes al met een simpele manipulatie van de hoeveelheid licht die je op een dag krijgt zijn te veranderen.
Geschiedenis van Slaap 16
De verschillende stadia van slapen, dromen en gewoon slapen, werden door de oude Grieken al erkend. In 1868, rapporteerde William Griesinger dat de ogen in bepaalde stadia van de slaap bewogen. Ook Sigmund Freud merkte lichaamsveranderingen op tijdens bepaalde stadia: in bepaalde stadia verlammen een heleboel spieren. We weten nu dat zowel deze snelle oogbewegingen (Rapid Eye Movements) als de spierverslapping bij een en hetzelfde stadium van slaap horen. Dit stadium is vernoemd naar de oogbewegingen: REM slaap.
