Slaap en Kunst 16
Slaap en Kunst 16 Rembrandt van Rijn, Slapende vrouw (1655)
Slaap en Kunst 17
Slaap en Kunst 17 David Larique (gerestaureerde) Slapende Hermaphrodite (origineel is uit 2e eeuw v.Chr)
Slaap en Kunst 18
Slaap en Kunst 18 Beeldhouwer onbekend, Slapende Ariane (ongeveer 2e eeuw v.Chr.)
Slaap en Kunst 18
Slaap en Kunst 18 Gustav Klimt, Slaap (jaartal onbekend)
Geschiedenis van Slaap 1
In 1300 voor Christus werden er al slaapmiddelen gebruikt. De oude Egyptenaren behandelden slapeloosheid met opium. Nu we weten hoe verslavend dat is, wordt dat gelukkig niet meer gebruikt.
Geschiedenis van Slaap 2
Slapeloosheid of insomnie is als ziekte al erg lang bekend. Hippocrates (ca. 460 v.Chr. - ca. 370 v.Chr.) erkende al dat er sprake was van ziekte als slaap of juist alertheid buitensporig was.
Geschiedenis van Slaap 3
Volgens Aristoteles (384-322 v.Chr.) was het gebrek om te kunnen onderscheiden tussen een object, dat je ziet, en een object, waar je aan denkt, de oorzaak van de rare wereld van dromen.
Geschiedenis van Slaap 4
In 1729 experimenteerde Jean Jacques d'Ortous de Mairan, een franse astronoom, al eerste met planten en hun biologische ritmes. Een zo'n biologisch ritme is ons slaap-waak-ritme.
Geschiedenis van Slaap 5
Verschil in hersenactiviteit tijdens slapen en waken werd voor het eerst gemeten door Hans Berger in 1929. Door elektrische activiteit van de hersenen op de schedel te meten met electrodes. Deze manier van meten, het electroencephalogram, wordt ook tegenwoordig nog in slaapklinieken en slaaplaboratoria gebruikt.
Geschiedenis van Slaap 6
Nadat het verschil in hersenactiviteit tijdens slapen en waken was geconstateerd in 1929, werd in 1935 aan de Harvard universiteit in Amerika de hersenactiviteit tijdens slaap nog verder opgedeeld in verschillende stadia.
Geschiedenis van Slaap 7
In de jaren 40 van de vorige eeuw ontdekte de zwitserse fysioloog Walter Hess dat hij dieren kon laten slapen door een klein gebied in de hersenen, de thalamus, electrisch te stimuleren.
Geschiedenis van Slaap 8
Verschil in hersenactiviteit tijdens slapen en waken werd voor het eerst gemeten door Hans Berger in 1929. Door elektrische activiteit van de hersenen op de schedel te meten met electrodes. Deze manier van meten, het electroencephalogram, wordt ook tegenwoordig nog in slaapklinieken en slaaplaboratoria gebruikt.
